De gelukkige coach

Het is de eerste dag van een paar dagen vrij. Ik lees de krant en loop af en toe naar de computer voor het maken van een aantekening. Hoewel er voor dit weekend barre weersomstandigheden zijn voorspeld, schijnt de ochtendzon door de luxaflex. Het gouden licht, de milde warmte, de smaak van sterke koffie, plotseling word ik overvallen door geluksgevoel en ik denk terug aan het gesprek dat ik gisteren over dit onderwerp had.

‘Was je gelukkig?’ vroeg ik refererend aan een periode waarin het hem voor de wind leek te gaan. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ach geluk, het zijn slechts momenten’, antwoordde hij. De mate waarin geluk je treft is minder afhankelijk van de omstandigheden dan je zou denken. Geluk is een talent dat je kan ontwikkelen. Ik nam hem mee naar de details van zijn waarneming, want hoe clichématig ook, geluk zit in een klein hoekje. Daarna kon hij de gebeurtenissen in zijn leven herkaderen wat leidde tot een minder pessimistische kijk op zijn verleden en een meer optimistischer kijk op zijn toekomst. In het vertrouwen dat de selffulfilling prophecy zijn werk zal doen, namen we afscheid.

De geluksprofessor Ruut Veenhoven, Ik citeerde hem al eerder in een van mijn blogs, laat zien hoe je geluk kunt duiden aan de hand van de strekking, enerzijds duurzaam of voorbijgaand anderzijds het gehele leven omvattend of slechts een levensterrein.  Zo komt hij op het onderscheid tussen genieting, satisfactie, topervaring of levensvoldoening. De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen. De koffie is op. Wat ik vanochtend beleefde was, als ik het goed heb, een genieting. Als ik blijf opletten dan zullen vele kleine genietingen leiden naar levensvoldoening, ja toch? Niet helemaal, maar daarover een andere keer meer.